شبکه شخصی (PAN) چیست؟

شبکه شخصی (PAN) یک شبکه داده است که دستگاه‌های الکترونیکی را در محدوده مستقیم کاربر به هم متصل می‌کند. برد شبکه برای یک شبکه شخصی کلاً 10 متر است. دستگاه‌های متصل به هم ممکن است شامل تلفن‌های همراه، لپ ‌تاپ، رایانه، رایانه‌های شخصی، چاپگر، صفحه‌ کلید و سایر دستگاه‌های سرگرمی مانند کنسول‌های بازی، بلندگوها یا ابزارهای پوشیدنی متعلق به کاربر باشند.

یک شبکه شخصیمی‌تواند دستگاه‌ها را با یا بدون سیم متصل کند. چنین شبکه‌ همچنین می‌تواند به اینترنت یا شبکه‌های دیگر متصل شود. یک شبکه شخصی، یک محیط کاربری واحد برای اتصال چندین دستگاه را فراهم می‌کند. این نوع شبکه به دلیل عملکرد استثنایی از نظر کارایی و انعطاف پذیری در ادارات، منازل و سایر مناطق کوچک شبکه کاملاً کاربردی است.

این یک سیستم شبکه کم هزینه‌ای است که ارتباطات در منطقه کوچک را تسهیل می‌بخشد و عمدتاً دستگاه‌های شخصی را پوشش می‌دهد. یک شبکه شخصی اغلب برای اشتراک ‌گذاری منابع و ارتباط بین دستگاه‌هایی مانند ماوس و صفحه‌ کلید بی‌سیم، کنترل تلویزیون، تلفن‌های هوشمند، کنسول‌های بازی، بلوتوث، USB بی‌سیم، چاپگرهای بی‌سیم و سایر تنظیم می‌شود.

انواع شبکه شخصی

یک شبکه شبکه شخصی ممکن است بی سیم یا سیمی باشد. USB و FireWire اغلب برای اتصال یک شبکه شخصی سیمی مورد نیاز هستند. از طرف دیگر، شبکه شخصی اغلب از بلوتوث یا در برخی موارد از اتصالات مادون قرمز استفاده می‌کند. در تئوری، یک شبکه شخصی ممکن است از دستگاه‌های کوچک، پوشیدنی یا تعبیه ‌شده ای تشکیل شده باشد که در صورت تماس با دستگاه‌های بی‌سیم دیگر، با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند.

شبکه شخصی سیمی

شبکه‌های شخصی که از طریق سیم متصل می‌شوند، شبکه شخصی سیمی نامیده خواهند شد. چنین شبکه ای از طریق سیم و کابل‌هایی مانند گذرگاه سریال جهانی (USB) یا فایر وایر متصل می‌شود.

شبکه شخصی بی‌سیم

شبکه شخصی بی‌سیم از فناوری بی‌سیم مانند بلوتوث، مادون قرمز، فوق‌ باند و ZigBee برای اتصال دستگاه‌ها استفاده می‌کند. امروزه، بیشتر شبکه شخصی‌هایی که در برنامه‌های روزمره یافت می‌شوند، بی سیم هستند که مبتنی بر اتصال بی سیم با برد نزدیک مانند بلوتوث می‌باشند. محدوده شبکه شخصی بی سیم معمولاً کوچک است، زیرا از پروتکل‌های بی سیم کوتاه برد استفاده می‌کند که کارایی خود را در فواصل بیش از 5 تا 10 متر از دست می‌دهند.

برخی از فناوری‌های مورد استفاده در Wشبکه شخصی‌ها عبارتند از:

• بلوتوث: بر اساس ایده تعبیه یک تراشه فرستنده گیرنده کم هزینه در هر گجت، به تجهیزات بی سیم اجازه می‌دهد تا به طور کامل بدون نیاز به شروع هیچ اقدامی هماهنگ شوند. تراشه‌ها می‌توانند با فرکانس رادیویی که قبلاً استفاده نشده بود با سرعت 2 مگابیت در ثانیه ارتباط برقرار کنند. هدف کلی بلوتوث، ممکن است به عنوان ارائه اتصال فراگیر بین تجهیزات فناوری شخصی بدون استفاده از سیم‌ کشی مشخص شود.
• شبکه شخصی با سرعت داده بالا: طبق استاندارد IEEE 802.15 TG3 که در سال 2003 منتشر شد، این فناوری‌ها به قدرت بیشتری (8 dBm) نسبت به تجهیزات معمولی بلوتوث (0 dBm) برای پخش داده‌ها با سرعت 55 مگابیت بر ثانیه و بالاتر از محدوده حداکثر نیاز دارند.
• شبکه شخصی با توان کم: طبق استاندارد IEEE 802.15 TG4، این فناوری‌ها به ‌ویژه برای سخت ‌افزارهای دستی مفید هستند زیرا مصرف انرژی و هزینه‌های انتقال داده بسیار کمی دارند. برد عملیاتی تا 75 متر بیشتر از برنامه‌های فعلی بلوتوث است. با این حال، سرعت انتقال داده محدود می‌باشد (250 کیلوبیت بر ثانیه).
• ZigBee: یک فناوری شبکه کامپیوتری با برد کوتاه و کم مصرف است. محصولات ZigBee در ایالات متحده در باندهای بدون مجوز 902 تا 928 مگاهرتز و 2.4 گیگاهرتز کار می‌کنند. این فناوری به گونه‌ای طراحی شده است که ساده ‌تر و ارزان ‌تر از Wشبکه شخصی‌های موجود مانند بلوتوث باشد. اگرچه ZigBee یک پروتکل Wشبکه شخصی است، اما برای برنامه‌های تله متری مانند اتوماسیون ساختمان و خواندن خودکار متر نیز استفاده می‌شود.

کاربردهای شبکه شخصی

یک شبکه شخصی دارای چندین کاربرد است. بیایید سعی کنیم هدف این شبکه را با کمک چند مثال واقعی درک نماییم.

شبکه ناحیه بدن

یک شبکه تلفن همراه که با یک شخص در حال حرکت است، نمونه‌ای از شبکه شخصی می‌باشد. فرد ممکن است بین گوشی هوشمند خود و هدفون بلوتوثش یک اتصال شبکه برقرار کند. شبکه به هر کجا که شخص برود سفر می‌کند. این شبکه ناحیه بدن نامیده می‌شود.

دفتر خانه کوچک

یک دفتر کار خانگی معمولاً با استفاده از یک شبکه کوچک جدا از شبکه خانگی راه اندازی می‌شود. این نوع از Personal Area Network به عنوان یک موجودیت با چندین قطعه تجهیزات متصل به هم برای کارهای روزمره مرتبط با دفتر کار می‌کند.

شبکه آفلاین

در این نوع شبکه‌های شخصی مانند رایانه‌های شخصی، چاپگرها، ذخیره سازی داده‌ها، بلندگوها، ماوس و سایر وسایل بدون اتصال به اینترنت یکپارچه می‌شوند. این تجهیزات برای اتصال، از وای فای، بلوتوث یا سایر فناوری‌های بی سیم استفاده می‌کنند. یک شبکه ارتباطی آفلاین، بین قطعات تجهیزات در یک منطقه کوچک مانند خانه یا دفتر ایجاد می‌شود.

مزایا و معایب شبکه شخصی‌

شبکه‌های شخصی به کاربران این امکان را می‌دهند که چندین قطعه از تجهیزات را برای انتقال آسان و مطمئن داده‌ها به هم متصل کنند. این‌ها جدا از استفاده شخصی، مزایا و کاربردهای متعددی نیز دارند.

مزایا

برخی از مهم ترین مزایای شبکه‌های شخصی عبارتند از:

• حفاظت از داده‌ها: یک شبکه منطقه شخصی معمولاً از سایر شبکه‌ها ایمن تر است زیرا نقاط پایانی متصل به هم قبل از انتقال داده‌ها بین آن‌ها از کاربر مجاز مجوز گرفته‌اند.
• مقرون به صرفه: یک شبکه شبکه شخصی به هیچ گونه راه اندازی پیچیده یا اتصال کابلی بین دستگاه‌ها نیاز ندارد که باعث می‌شود نسبت به سایر شبکه‌ها مقرون به صرفه تر باشد.
• استفاده و نگهداری آسان: این نوع شبکه نیازی به پیکربندی پیشرفته برای استفاده بهینه ندارد. علاوه بر این، از آنجایی که شامل هیچ پیچیدگی سیم، سرور و روتر نیست، نگهداری از آن نیز آسان می‌باشد. اگر مشکلی در شبکه رخ دهد، به راحتی قابل حل است.
• صرفه جویی در فضا: یک شبکه شخصی از بلوتوث یا فناوری دیگری برای به اشتراک گذاشتن مستقیم داده‌ها بین دستگاه‌های متصل استفاده می‌کند و امکان اشتراک گذاری فضای ذخیره سازی و اشغال حداقل فضای فیزیکی را فراهم می‌کند.
• پایداری و قابلیت اطمینان: از آنجایی که شبکه به سرورها وابسته نیست و در محدوده کوتاهی کار می‌کند، نسبت به شبکه‌های گسترده تر قابل اعتمادتر و پایدارتر می‌باشد.
• اتصالات چندگانه همزمان: در یک شبکه شخصی، یک دستگاه می‌تواند به طور همزمان به چندین دستگاه متصل شود. به عنوان مثال، یک گوشی هوشمند می‌تواند همزمان به چندین تبلت و تلفن همراه متصل شود.

معایب

شبکه‌های شخصی نیز دارای محدودیت‌هایی مانند:

• انتقال آهسته داده: فناوری مانند بلوتوث، نمی تواند مقادیر قابل توجهی داده را بین چندین دستگاه با سرعت بالا منتقل کند، بنابراین شبکه شخصی‌ها معمولاً کندتر از انواع دیگر شبکه‌ها مانند WAN، LAN و MAN هستند.
• منطقه محدود: این نوع شبکه می‌تواند داده‌ها را در فاصله کوتاهی در حدود 10 متر انتقال دهد. شبکه همچنین محدود به چند دستگاه متصل است.
• تداخل با سیگنال‌های رادیویی: داده‌های ارسال شده از طریق یک شبکه منطقه شخصی مستعد از دست دادن هستند، زیرا می‌توانند با سیگنال‌های رادیویی در محدوده تداخل ایجاد کنند.

آسیب پذیری‌های شبکه شخصی

برای محافظت از شبکه شخصی ابتدا باید خطرات و چالش‌های امنیتی این نوع شبکه را درک کنید. شبکه‌های شخصی با شبکه‌های محلی تفاوت دارند، زیرا اغلب خارج از محیط شبکه محلی کار می‌کنند و در عین حال به آن متصل هستند. از آنجایی که شبکه‌های ناحیه شخصی اغلب از هم جدا می‌شوند، اسکن آسیب ‌پذیری عادی شبکه محلی ممکن است آسیب ‌پذیری‌های درون شبکه شخصی را از دست بدهد.

یک شبکه شخصی ممکن است شامل انواع مختلفی از تجهیزات کاربر باشد که هر یک دارای یک خطر امنیتی است که ممکن بوده توسط یک مجرم سایبری (هکر) برای نقض شبکه شخصی مورد سوء استفاده قرار گیرند و سپس از تکنیک‌های جانبی برای دسترسی به بقیه شبکه استفاده کنند.

شبکه شخصی مزایایی را ارائه می‌دهد، اما ضعف‌های امنیتی بالقوه را نیز معرفی می‌کند. آسیب ‌پذیری‌های اصلی یک شبکه شخصی به شرح زیر هستند:

• حریم خصوصی مکان: وقتی تلفن همراه بخشی از شبکه شخصی است، این خطر وجود دارد که مهاجم بسته‌های بلوتوث را شنود کند و آدرس سخت ‌افزاری دستگاه را به دست آورد. این هویت کاربر را به خطر می‌اندازد و می‌تواند برای ردیابی موقعیت او استفاده شود.
• آسیب ‌پذیری‌ها در دستگاه‌های مورد استفاده: دستگاه‌های اینترنت اشیا (IoT) مورد استفاده در شبکه‌ها ممکن است آسیب ‌پذیر باشند. سخت افزار اینترنت اشیا، اهداف محبوبی برای هکرها هستند، زیرا بهره برداری از آن‌ها ساده است. ویژگی‌های امنیتی و سیستم‌های احراز هویت اغلب ناقص می‌باشند. علاوه بر این، زمانی که آسیب ‌پذیری جدیدی کشف می‌شود، تولیدکنندگان در ارائه وصله‌های امنیتی شکست می‌خورند.
• Bluesnarfing : استفاده از بلوتوث برای سرقت اطلاعات از یک دستگاه. با تجهیزات مناسب، هکرها می‌توانند داده‌ها را از فاصله 200 متری دریافت کنند. این نوع جرم اغلب در مکان‌های عمومی مانند کافی شاپ‌ها و کتابخانه‌ها انجام می‌شود. هکرها می‌توانند به تمام اطلاعات تلفن شما دسترسی داشته باشند و حتی تماس‌هایی را آغاز کنند که قبض‌های تلفن را بالا می‌برند.

منبع: businesstechweekly.com